Nastoletnia Gerda (Anna Szuroczkina/Aleksandra Kowalicka) żyje w przytułku prowadzonym przez złego nadzorcę. Mężczyzna pilnuje, by wszystkie dzieci zarobiły na swoje utrzymanie szyciem grubych rękawic. Nie pozwala na jakiekolwiek przejawy radości, nie toleruje śmiechu, nie akceptuje zwierząt oraz zabrania poświęcać wolny czas na malowanie czy rysowanie. Na licznych zakazach cierpi nie tylko Gerda, która musi ukrywać przed nim jedyną przyjaciółkę, białą łasiczkę o imieniu Zosia. Cierpi także pracujący w kotłowni Kaj (Ramilia Iskander/Beniamin Lewandowski), przejawiający znakomity talent rysowniczy, tworzący portrety i krajobrazy przy pomocy węgla.
Podczas wykonywania rutynowych czynności, Gerda musi pilnie wyjść z sali, by złapać uciekającą po hali produkcyjnej Zosię. Niesforne zwierzątko sprowadza ją do kotłowni, gdzie dziewczyna staje się świadkiem zaskakującej rozmowy między Kajem a trollem (Iwan Ochłobystin/Arkadiusz Jakubik). Stwór, poinformowawszy wcześniej chłopaka o tym, że zna miejsce, w którym malarze mogą się rozwijać i w spokoju tworzyć, wrócił właśnie do przytułku, by zabrać młodego artystę ze sobą. Kaj nie wie jeszcze, że złożona mu oferta wcale nie jest tak kolorowa. Przysłany troll ma jedno zadanie – sprowadzić do pałacu Królowej Śniegu (Galina Tiunina/Ewa Serwa) ostatniego potomka mistrza Vegarda, który wiele lat temu zasłynął z produkcji magicznych zwierciadeł ukazujących prawdziwą naturę człowieka. Królowa nie może pozwolić, by ktokolwiek odkrył jej realną postać i historię. Poza tym pragnie, by wszyscy na Ziemi zapomnieli czym jest dobro, przyjaźń i miłość i sztuka. A chłopak jest przecież potomkiem mistrza i wykazuje talenty artystyczne. To wystarczająco wiele powodów, by zamienić go w lodową bryłę i dopełnić swojej wizji zamrożonego, ośnieżonego świata.
W przywołany przez trolla wir Północnego Wiatru wciągnięty zostaje Kaj, a wraz z nim Gerda i Zosia. Chłopak i dziewczyna odkrywają, dzięki magii użytej przez stwora, że są rodzeństwem, nie chcą więc dopuścić do ponownej rozłąki. Nieokiełznany żywioł jest trudny do opanowania, to też nic nie idzie tak, jak powinno. Podczas, gdy Kaj zabrany zostaje prosto do pałacu, troll, łasica oraz Gerda lądują gdzieś na pustkowiu. Od tej pory, jeśli chcą przeżyć, muszą liczyć na swoją wzajemną pomoc.
Troll, przedstawiający się jako Orm, zamierza wypełnić rozkaz Królowej. Skoro więc okazuje się, że mistrz Vegard miał dwoje dzieci, decyduje się sprowadzić do pałacu także Gerdę. Zadanie wydaje się być łatwe, ponieważ dziewczyna jest zdeterminowana, by się tam dostać i uratować brata. Liczne niebezpieczeństwa szybko zbliżają do siebie całą trójkę, muszącą ratować się przed postaciami, których na próżno szukać gdzieś na lodowym pustkowiu.
Królowa Śniegu, Władien Barbe, Maksym Swiesznikow, Rosja 2012
„Królowa Śniegu”, w reżyserii Władiena Barbego i Maksyma Swiesznikowa to luźna adaptacja słynnej baśni Hansa Christiana Andersena, pod tym samym tytułem. Zamiast oryginalnej pary przyjaciół, mamy tutaj rozdzielone w bardzo wczesnym dzieciństwie rodzeństwo. Kaj i Gerda żyją w jednym domu, tuż obok siebie, niewiele o sobie wiedząc. Dopiero zupełny przypadek sprawia, że odkrywają tajemnicę. Do tej pory każde z nich żyło w przekonaniu, że drugie zginęło lata temu, gdy przyszła Królowa Śniegu a wraz z nią wielka zima. Zmienia się postać, wokół której zogniskowane zostało całe zło. To nie Kaj, jak jest u Andersena, lecz tajemnicza dziewczynka o imieniu Irma, staje się źródłem wszystkich nieszczęść, jakie spadają na świat. Zmian względem oryginału literackiego jest wiele, nie zmienia to faktu, że otrzymujemy piękną historię dla całej rodziny.
Stworzona przez Barbego i Swiesznikowa animacja jest niezwykle urokliwa i przyjemna. Wprowadza zimowy nastrój, ocieplając nieco panujący chłód postaciami. Gerda jest przesympatyczną nastolatką, wierzącą w dobro tak bardzo, że nie dostrzega wręcz czyhających niebezpieczeństw. Bardziej rozsądne podejście dziwacznego trolla uczy ją dostrzegać coś, co nie zawsze jest bezpośrednio widoczne. Gdy do tego dołączymy śnieżnobiałą łasicę, która z czasem staje się nieodłączną towarzyszką zmiennokształtnego, jak się okazuje, Orma, dostaniemy przezabawne trio.
Twórcy wprowadzili do animacji nieco… egzotyki. Podczas wspólnej wędrówki z bohaterami trafić możemy do gigantycznej oranżerii prowadzonej przez lekko szaloną starszą panią. Miejsce, które powinno wprowadzać element normalności w ten zaklęty, zimny świat, jest jednak pełne pułapek, takich jak olbrzymia, w pełni mobilna i bardzo groźna roślina mięsożerna. Jeśli tej egzotyki będzie nam mało, na swojej drodze spotkać możemy jeszcze… piratów. Wraz z całym, choć już zniszczonym, statkiem. Porzuconym gdzieś pośrodku niczego, przykrytego grubą warstwą śniegu. Wątek to tyle ciekawy, co dość niemrawy i toporny.
Czasem toporną wydaje się być też grafika. Bo chociaż „Królowa Śniegu” to piękna baśń filmowa, to jednak można odnieść wrażenie, że nieco brakuje jej życia. Choć może właśnie tak miało być? W końcu, gdy cały świat zamarzł, wszystko spowalnia. Wszystko, poza determinacją Gerdy, gdy uwolnić odzyskanego po latach brata i zatrzymać mrożącą wszystko nienawiść Królowej.
Tytuł: Królowa Śniegu
Tytuł oryginału: Снежная королева
Reżyseria: Władien Barbe, Maksyma Swiesznikow
Scenariusz: Władien Barbe, Maksyma Swiesznikow, Wadim Swiesznikow
Na podstawie: „Królowa Śniegu”, Hans Christian Andersen
Kraj produkcji: Rosja
Rok produkcji: 2012
Kadry pochodzą z filmu: - "Królowa Śniegu", Władien Barbe, Maksym Swiesznikow, Rosja 2012
