Dwunastoletnia Alicia (Lucía Pollán) mieszka razem z ojcem, bezrobotnym nauczycielem literatury, Luisem (Luis Bermejo). Dziewczynka nie wyróżnia się niczym spośród rówieśniczek. Chodzi do szkoły, spotyka się z koleżankami, a w domowym zaciszu uwielbia słuchać japońskich piosenek i oglądać anime. Oprócz tego ma trzy życzenia. Pragnie posiadać moc przeobrażania się w dowolną osobę, chce mieć suknię magical girl Yukiko, z ulubionego anime, oraz bardzo chciałaby skończyć 13 lat. To ostatnie, najprostsze życzenie, może okazać się najtrudniejsze do zrealizowania, ponieważ Alicia jest nieuleczalnie chora na białaczkę.
Po spędzonym razem dniu Luis odkrywa skryte marzenia swojej córki. Wiedząc, że nie może jej pomóc, pragnie ją uszczęśliwić kupnem prezentu. Niestety, suknia Yukiko okazuje się być horrendalnie droga – kwota 900000 jenów, w przeliczeniu 7000 euro, jest dla bezrobotnego mężczyzny nie do przeskoczenia. Luis zaczyna szukać pieniędzy na wszelkie sposoby. Sprzedaje część ze swojego zbioru książek, prosi o pomoc znajomych, a gdy kończą mu się możliwości decyduje się na zbicie szyby u jubilera i kradzież cennej biżuterii. W ostatniej chwili przeszkadza mu w tym spływająca z góry ciecz.
Kilka pięter wyżej mieszka Bárbara (Bárbara Lennie). Kobieta cierpi na chorobę psychiczną, która utrudnia jej normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. W leczeniu pomaga jej mąż, Alfredo (Israel Elejalde), psychiatra z zawodu. Mężczyzna prosi żonę tylko o jedno – żeby nie oszukiwała go i przyjmowała przekazywane przez niego leki. Bárbara jednak nie stosuje się do jego poleceń, przez co pogłębiająca się psychoza zmusza ją do przyjęcia naraz większej ilości tabletek. Reakcja obronna organizmu zmusza ją do zwrócenie farmaceutyków… przypadkiem prosto na stojącego na ulicy Luisa.
Niecodzienny zbieg okoliczności sprawia, że Luis znajduje się w mieszkaniu nieznajomej, która w ramach przeprosin chce oczyścić jego ubranie. Między mężczyzną a kobietą rodzi się dziwne napięcie, więź łącząca dwoje ludzi, którzy są na dnie i chociaż mogą stracić wszystko, to paradoksalnie nie mają nic do stracenia. Ten dziwny wieczór kończą w łóżku. Następnego dnia Luis decyduje się na krok, którego w innym wypadku by nie zrobił. Szantażuje Bárbarę, że o całym ich spotkaniu dowie się mąż kobiety. W zamian za milczenie domaga się 7000 euro, tak bardzo potrzebnych mu na kupno sukienki dla córki. Uzależniona od męża Bárbara ma tylko jedno wyjście. Musi zwrócić się o pomoc do właścicielki domu publicznego, w którym kiedyś pracowała. Jest tylko kilka warunków, których się domaga, a pieniądze potrzebne są w ciągu kilku dni.
Gdy kobiecie udaje się zdobyć potrzebną sumę, a mężczyzna może zrealizować marzenie córki, okazuje się, że źle odczytał ukryte pragnienie Alicii. Do skompletowania stroju Yukiko potrzebne jest jeszcze berło, trzy razy droższe od sukni. Kolejny szantaż Luisa domagającego się 20000 euro na za dwa dni sprawia, że Bárbara decyduje się na coś, czego odradza jej nawet dawna pracodawczyni. W ekskluzywnym burdelu prowadzonym przez ekscentrycznego bogacza znajdują się drzwi pod znakiem czarnej salamandry. Tylko tam Bárbara może zarobić potrzebną kwotę. Jeśli wytrzyma wyszukane, brutalne tortury seksualne. Im dłużej wytrwa, tym więcej pieniędzy dostanie i spełni wymagania Luisa, pewnego swojego tryumfu. Do czasu, gdy z niespodziewaną wendetą nadejdzie Damián (José Sacristán) – dawny nauczyciel Bárbary i jej dobry duch, który dopiero co zakończył terapię i wciąż bardzo boi się spotkania z uczennicą sprzed lat.
„Magical Girl”, w reżyserii Carlosa Vermuta, to wyjątkowy, niejednoznaczny dramat psychologiczny. Jest spokojny, pozornie niespieszny i wyciszony, lecz prawdziwe dramaty odgrywają się w głębi, poza okiem kamery i poza słowami.
Tytułowa „magical girl” to tak naprawdę aż trzy postacie. Pierwszą jest księżniczka z anime, które z namiętnością ogląda Alicia, wśród przyjaciółek zwana Yukiko, tak jak jej ulubiona bohaterka. Alicia bardzo pragnie być właśnie taką „magiczną dziewczyną”, a jedyną realną szansą, by się do tego zbliżyć, jest przebranie się w strój ukochanej postaci. Jest to dla niej bardzo ważne, ponieważ wie, że trzecie życzenie ma najmniejsze szanse na spełnienie. Nieuleczalna choroba może ją w każdej chwili zabrać do grobu, jeszcze zanim ukończy 13 lat. Alicia nie wie jeszcze, że spełnienie dwóch pierwszych życzeń uniemożliwi realizację trzeciego. Koszt ich realizacji jest bowiem znacznie większy niż łączna suma 28000 euro. Kolejną „magical girl” jest Bárbara, jednak jej historia jest pełna tajemnic. Nie wiemy kim była, co robiła w życiu, ani jak doszło do jej choroby, jednak bije od niej pewna wyjątkowość, z lekka tylko nakreślona fabularnie. Za pewne to wszystko za sprawą znakomitej Bárbary Lennie, wcielającej się w swoją postać tak, jakby sama przeżyła wszystkie te tajemnicze, nieznane dla nas fragmenty życia. Jej kreacja choroby jest doskonała. Nie daje po sobie poznać tego, co siedzi w jej głowie, nie wyraża większych emocji, wykonuje polecenia bez sprzeciwu, a prawdziwe cierpienie wyraża jedynie spojrzeniem, w które trzeba się zagłębić, by zrozumieć jakie demony w niej siedzą.
„Magical Girl” to film mocno niejednoznaczny. Zrodzone najpierw współczucie dla Luisa z czasem się zmienia i porusza się po cienkiej linie nad przepaścią. Współczujemy mu, bo ma chorą córkę, którą chce uszczęśliwić, jest zatem dobrym ojcem. Lecz jednocześnie nienawidzimy go za ohydny szantaż i wykorzystywanie Bárbary. Zastanawiamy się także na Alicią. Otrzymuje od ojca bardzo drogi prezent, a mimo to nie jest z niego w pełni zadowolona, bo brakuje jednego elementu. Współczuć chorej dziewczynce i zrozumieć jej potrzebę bycia kimś ważnym, czy zganić ją za wzbudzanie litości w bezrobotnym ojcu, który szuka wszelkich możliwych rozwiązań, by tylko dać córce odrobinę radości? Pozostaje także kwestia Bárbary. Jej ogromne poświęcenie dla sprawy, byle ta nie wyszła na jaw, jest godna podziwu, jednak rodzi się w głowie pytanie, czy mogła to rozegrać inaczej? Lub też raczej: czy byłaby w stanie pomyśleć bardziej trzeźwo o wszystkim? I co dla nas byłoby ważniejsze – szczęście rodzinne czy własne życie?
Carlos Vermut stworzył dzieło naprawdę świetne, po którym ma się w głowie dziesiątki pytań i niewiele odpowiedzi, bo nic w tym filmie nie jest biało-czarne, a wszystko raczej w różnych odcieniach szarości. Film, który zapowiada się niewinnie i może nawet nieco nudno, który jednak szybko nabiera tempa. Rozpędza się jednostajnie, pędząc na wprost, by na sam koniec gwałtownie skręcić i roztrzaskać się o ścianę, zostawiając widza w szoku. To głos, że można tworzyć poruszające i spokojne kino, a przy tym mocne i wyraziste.
Tytuł: Magical Girl
Tytuł oryginału: Magical Girl
Reżyseria: Carlos Vermut
Scenariusz: Carlos Vermut
Kraj produkcji: Hiszpania
Rok produkcji: 2014
Kadry pochodzą z filmu: - "Magical Girl", Carlos Vermut, Hiszpania 2014
