Detektyw Nick Cafmeyer (Geert Van Rampelberg) prowadzi wraz z koleżanką, Danni Petit (Ina Geerts) bardzo delikatną sprawę, którą musi jak najszybciej rozwiązać. Do domu państwa Simonsów włamał się jakiś człowiek, który obezwładnił i unieruchomił całą rodzinę. Przetrzymywani przez kilka dni, brutalnie torturowani i okaleczani rodzice, mieli być sprawcami i widzami okrutnych gwałtów, jakich nieznajomy dopuszczał się na ich synu.
Cała okolica drży ze strachu przed pedofilem, kolejnym już w ciągu ostatnich lat. To tylko wzmaga ogromną presję, jaką odczuwa detektyw Cafmeyer. Ogromną, ponieważ w jego umyśle wciąż żywe jest porwanie jego młodszego brata, w czasach, gdy obaj byli dziećmi. Co gorsza, wszystko wskazuje, że za nowym porwaniem także stoi ten sam mężczyzna, co kiedyś. Dotarcie do starego pedofila, Ivana Plettinckxa (Johan van Assche) staje się dla Nicka priorytetem.
Dawny porywacz wcale jednak się nie ukrywa. Podsyła tajemnicze listy, w których informuje mężczyznę, że zdradzi mu tajemnicę sprzed lat. Prowokuje go, straszy i zwodzi. Detektyw najpierw jednak musi odnaleźć uprowadzonego chłopca. Liczy na pomoc rodziców dziecka, jednak oboje widzieli zbyt mało, by móc naprowadzić go na jakikolwiek ślad. Kolejne wizyty wśród okolicznych mieszkańców też nie przynoszą żadnych wieści. Albo nikt nic nie widział, albo dopiero się wprowadzili do nowego bloku na wciąż budowanym osiedlu, tak jak Steffi Vankerkhove (Laura Verlinden) wraz z rodziną. Przypadkiem podpytane dzieci wspominają jednak o tajemniczym Trollu, który wchodzi po ścianach i przez okna podgląda je podczas snu.
Kolejne godziny poszukiwań chłopca kończą się tragicznie. Malec znaleziony zostaje na gałęzi wysokiego drzewa w miejskim parku. Rozległe obrażenia wykazują, że dziecko zostało nie tylko zgwałcone, ale też głęboko ugryzione w okolicach barku. Ślad po szczęce staje się kolejnym, choć wciąż niewystarczającym tropem. Tym bardziej, że poszukiwany przez Cafmeyera Plettinckx niespodziewanie wypada z grona podejrzanych. Zostawia jednak dla detektywa obrzydliwy upominek, który ma naprowadzić policję na ślad wspominanego przez dzieci Trolla i Kąsacza.
Uwięzione w martwym punkcie śledztwo wciąż nie daje wystarczających odpowiedzi. Kolejne podejrzane nazwiska wykluczają się nawzajem, inne z kolei prowadzą do dawnej siatki pedofilskiej, działającej na terenie kraju. Dziś z dawnych zbrodniarzy żyje już zbyt mało osób, by mogli pomóc policji w odnalezieniu przestępcy. Jedyne żmudne i powolne sprawdzanie każdej zdobytej informacji, nawet najstarszej i najbardziej absurdalnej, może wynieść sprawę na odpowiednie wyżyny.
Geert Van Rampelberg i Ina Geerts w filmie Remedium, Hans Herbots, Belgia 2014
„Remedium”, pochodzącego z Antwerpii Hansa Herbotsa, to wyjątkowo przerażający kryminał, ukazujący ludzką bezradność w obliczu tragedii. Gdy brat dziewięcioletniego Nicka Cafmeyera zostaje uprowadzony przez starszego mężczyznę, czego młody Nick jest świadkiem, jego świat rozpada się na kawałki. Wiele lat zmaga się z traumą i wciąż powracającymi wspomnieniami. Traumą tak silną, że w dorosłym życiu decyduje się zostać detektywem, by móc pomagać innym i samemu doprowadzić własną sprawę do końca.
Gdy zostaje wezwany do domu państwa Simonsów, gdzie przez kilka dni cała rodzina była przetrzymywana i poddawana okrutnym torturom, a przed uwolnieniem uprowadzony zostaje ich kilkuletni syn, w Cafmeyerze coś pęka. Jest to kolejne porwanie w jego życiu, to też angażuje się w poszukiwania podwójnie. Zupełnie jakby świadomie wybierając czas, uaktywnia się Ivan Plettinckx, mężczyzna, który przed laty porwał brata detektywa. W kolejnych listach zapewnia mężczyznę, że chłopiec był z nim szczęśliwy i go pokochał. Detektyw podejrzewa, że to on jest sprawcą porwania chłopca, nie wie jednak, że stary pedofil działa z zupełnie innych pobudek. Zamiast dodawać sobie kolejnych zbrodni, chce wyjaśnić przed dorosłym już Nickiem swoje dawne czyny. Czyny skrupulatnie udokumentowane na kilkunastu kasetach wideo.
Zniszczony dom Simonsów, wysmarowany czymś przypominającym krew, cuchnący moczem i wszelkimi ludzkimi płynami ustrojowymi, uruchamia wprawdzie kilka odnóg śledztwa, większość jednak wydaje się być zbyt niedorzeczna i niepowiązana z niczym konkretnym. Do czasu, gdy coraz więcej dzieci zaczyna mówić o Trollu, a z czasem pojawia się też jeszcze straszniejszy pseudonim – Kąsacz. Odnalezione zwłoki poszukiwanego chłopca mówią wprost, że poszukiwany gwałciciel jest wyjątkowo okrutnym i niebezpiecznym człowiekiem, i chociaż okolica o nim słyszała, nikt nie potrafi wskazać odpowiedniego człowieka.
Hans Herbots stworzył brutalny i momentami wyjątkowo obrzydliwy film, który wciska w fotel i obezwładnia. Razem z jego bohaterami krążymy od miejsca do miejsca, wciąż szukając grasującego w okolicy pedofila. I gdy już jesteśmy pewni, że wiemy kto to jest, na pierwszy plan wysuwa się inne nazwisko. Do tego jedna zbrodnia nie została jeszcze wyjaśniona, a tu nagle, niemal pod samymi rękami policji, rozpoczyna się kolejna okrutna rozgrywka nieuchwytnego pedofila, o którym wiadomo tylko tyle, że ma obsesję na punkcie żeńskich hormonów, którym przypisuje upadek swój i całego świata.
Tym, co dodatkowo wyróżnia „Remedium” jest wszechobecny fatalizm. Tu nie ma dobrych momentów. Nic nie kończy się tak, jak powinno, nawet wówczas, gdy całe źródło zła zostaje zneutralizowane. Można się wręcz pokusić o stwierdzenie, że pokonanie jednego zła rodzi zło kolejne. Koło zostaje zamknięte, a w środku zawsze znajdzie się ktoś, kto już go nie opuści.
Tytuł: Remedium
Tytuł oryginału: De Behandeling
Reżyseria: Hans Herbots
Scenariusz: Carl Joos
Kraj produkcji: Belgia
Rok produkcji: 2014
Kadry pochodzą z filmu: - "Remedium", Hans Herbots, Belgia 2014
